FAQ – chcesz wiedzieć więcej o Gewerbe?

Mówiąc najprościej, Gewerbe to jednoosobowa działalność gospodarcza zarejestrowana i prowadzona na terenie Niemiec. Jej polskim odpowiednikiem byłaby właśnie firma prowadzona przez jedną osobę, choć tak naprawdę, regulacje niemieckiej Gewerbe są prostsze niż te, które dotyczą polskiej jednoosobowej działalności gospodarczej.

Gewerbe w Niemczech może założyć każda osoba fizyczna, która posiada obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej, a więc także każdy Polak i każda Polka.

W Niemczech osoba pracująca na Gewerbe to Einzelunternehmer, Gewerbebetriebende lub najczęściej Selbständige.

Nie. W Niemczech, inaczej niż w Polsce, masz 30 dni na zgłoszenie do odpowiedniego urzędu faktu podjęcia aktywności zawodowej. W naszym kraju – bez stosownego zgłoszenia i otrzymania np. numeru NIP – nie wolno wykonywać działalności gospodarczej.

Tak. Zgłaszając swoją Gewerbe konieczne jest uiszczenie opłaty administracyjnej (Bearbeitungsgebühr). Jej wysokość zależy od decyzji władz lokalnych i zwykle mieści się w przedziale od 20 do 65 EUR.

Podstawowe reguły prawne związane z prowadzeniem Gewerbe w Niemczech zawiera niemiecka ustawa o prowadzeniu działalności gospodarczej , czyli Gewerbeordnung (GewO).

Opiekunki i opiekunowie osób starszych, wykonujący swoją pracę w zakresie opieki domowej, bez względu na długość doświadczenie i posiadane kwalifikacje, nie są zaliczani do Altenpflege.

Altenpflege to bowiem wolny zawód, którego wykonywanie wymaga poświadczenia kwalifikacji i nostryfikacji odpowiednich dokumentów zgodnie z przepisami niemieckiego prawa. Jest to działalność ściśle regulowana przez państwo.

Prawo do niemieckiej emerytury nabywa się, jeżeli okres składkowy w Niemczech wynosił minimum 5 lat. Składki są tym wyższe, w im późniejszym wieku przystępujemy do systemu ubezpieczeń emerytalnych.

Obowiązujące stawki podatku dla prowadzących Gewerbe znajdują się w niemieckiej ustawie Einkommensteuergesetz (EStG). Informacje o kwocie wolnej od podatku i skali podatkowej znajdują się w §32a.

Tak, natomiast nie od raz. W Niemczech zaliczki pobierane są od drugiego roku prowadzenia Gewerbe (w pierwszym roku nie ma takiego obowiązku). Zaliczki pobierane są na podstawie Vorauszahlungbescheid, czyli decyzji z Finanzamt (urząd skarbowy) o wysokości zaliczek na poczet podatku dochodowego. Zaliczki wpłacane są cztery razy w roku, w terminach: do 10 marca, do 10 czerwca, do 10 września i do 10 grudnia.

Zasadniczo do 31 lipca za poprzedni rok podatkowy, ale są tu liczne wyjątki.

Solidaritätzuschlag to podatek solidarnościowy, który wprowadzony został celem wyrównania poziomu życia pomiędzy dawnym NRD a pozostałymi landami Niemiec. Aktualnie podatek ten dotyczy tylko osób o bardzo wysokich dochodach. Osoby fizyczne płacą go dopiero wtedy, kiedy ich roczny podatek dochodowy (podatek nie dochód) przekroczy kwotę 19 950 EUR.

Jest o podatek kościelny – na działalność organizacji wyznaniowych. W Niemczech podatek kościelny płaci każda osoba, która zadeklaruje przynależność do kościoła lub związku wyznaniowego. W różnych landach niemieckich ma on różną wysokość – z reguły wynosi 8-9% naliczonego podatku.

Jest to niemiecka nazwa podatku od wartości dodanej czyli VAT. Niemieckie przepisy prawne dotyczące VAT można znaleźć w ustawie o podatku od wartości dodanej – Umsatzsteuergesetz (UStG). W Niemczech (podobnie jak w Polsce) występują zarówno podmiotowe, jak i przedmiotowe zwolnienia z płacenia podatku VAT.

Aby dostać numer podatkowy w Niemczech (czyli Steuernummer), należy złożyć wniosek o nadanie numeru podatkowego (Fragebogen zur steuerlichen Erfassung). Otrzymamy go od urzędu skarbowego (Finanzamt), który prześle nam właściwy dokument po zarejestrowaniu działalności gospodarczej Gewerbe.

Tak, w Niemczech uzyskanie numeru podatkowego trwa niekiedy nawet kilka miesięcy.

Persönliche Identifikationsnummer,  Steuer - Identifikationsnummer, - Identifikationsnummer to numer, który otrzymuje z urzędu każda osoba, która zameldowała się w mieszkaniu w Niemczech, bez względu na to, czy prowadzi działalność gospodarczą czy nie. Steuer-ID pełni podobną funkcję jak polski PESEL. Nadanie numeru odbywa się bez składania wniosku. Bundeszentralamt für Steuern automatycznie nada nam ten numer i przyśle pod adres zamieszkania w ciągu ok. 2-5 tygodni dni od zameldowania. Z kolei Steuernummer otrzymują wyłącznie osoby, które prowadzą działalność gospodarczą. Aby go dostać, trzeba złożyć wniosek.

Posiadanie konta nie jest obowiązkowe, dopóki nie jest się płatnikiem VAT. Jest to jednak zalecane, a wręcz nieodzowne, ponieważ niemieccy klienci mogą odliczyć sobie od podatku część wydatków na opiekę – warunkiem jest przedłożenie dowodów w postaci rachunków opłaconych na konto bankowe. Z tego samego powody lepiej nie odbierać od klientów płatności za opiekę w gotówce.

To jest indywidualna decyzja każdego przedsiębiorcy. Warto zwrócić uwagę na dostępność oddziałów i bankomatów w rejonie wykonywania działalności gospodarczej. W Niemczech jest dużo małych, lokalnych banków.

Najlepiej udać się do wybranej placówki z dowodem tożsamości i potwierdzeniem zameldowania w mieszkaniu lub skorzystać z opcji on-line (nie zawsze dostępnej dla obcokrajowców). W każdej wersji warto skorzystać z pomocy osoby dobrze mówiącej po niemiecku.