Samodzielny senior i seniorka z demencją – praca w opiece dla mężczyzn

Zapraszamy do zapoznania się ze zleceniem dedykowanym panom opiekunom. Zastrzegamy, że nie jest tu łatwo, ale plusy też są. Zlecenie u małżeństwa, do opieki tylko seniorka. Nie ma dźwigania, trzeba jednak bardzo uważać podczas poruszania się i przede wszystkim mieć masę cierpliwości. Lokalizacja z pięknym miasteczku uzdrowiskowym. Krótka zmiana – niecałe półtora miesiąca.

Małżeństwo i wsparcie z zewnątrz

Opiekujemy się starszym małżeństwem, ale zdecydowanie więcej uwagi poświęcić trzeba seniorce. Poza czynnościami pielęgnacyjnymi wymaga ona bowiem ciągłej obserwacji. Jest duże zagrożenie upadkiem.

Ułatwieniem jest fakt, że praniem i sprzątaniem zajmuje się tutaj osoba z zewnątrz. Przychodzi dwa razy w tygodniu. Pomiędzy jej wizytami zostają tylko bieżące porządki i ewentualnie pranie ulubionych rzeczy seniorki.

Starsi państwo mają dwie córki – miłe, w porządku wobec opiekuna. Odwiedzają rodziców raz lub dwa razy w tygodniu. Jedna zostaje na dwie lub trzy godziny, druga w zasadzie tylko rozkłada leki i wychodzi.

Dwa razy w tygodniu (pomiędzy 10.00 a 13.00) przychodzi osoba, która przejmuje opiekę i podaje też wtedy obiady. Nieregularnie lub zgodnie z potrzeba przychodzi ogrodnik, masażysta, fizjoterapeuta i fryzjerka. Zakupy robią sąsiedzi.

Seniorka z demencją

Starsza pani ma 86 lat i zmaga się z postępującą demencją. Ma lepsze i gorsze dni, ale to trudny etap choroby. W gorsze dni nie sposób się z nią porozumieć, broni się przed każdym dotknięciem, odtrąca, nie współpracuje. Widać, że czuje się zagrożona, nie wie gdzie jest, pyta o dom. Nie poznaje męża (strasznie go to przygnębia, zdaje się, że mieli szczęśliwe pożycie małżeńskie) ani nikogo innego. Mówi do siebie coś niezrozumiałego.

Seniorka słabo słyszy, co tylko utrudnia już i tak niełatwą komunikację. Trzeba dużo tłumaczyć, dać czas na zrozumienie. Widzi w miarę dobrze. Porusza się chwiejnie, trzeba na nią uważać. Ma endoprotezę.

Na co dzień po prostu żyje w swoim świecie – rozmawia ze sobą, coś podśpiewuje, słucha z mężem muzyki, wyjdzie z nimi na spacer, podrzemuje, w dobre dni próbuje rozmawiać, ma ulubione zabawki, potrafi się chwilami trochę skupić na grach i ćwiczeniach skojarzeń.

Obowiązki pielęgnacyjne

Starsza pani wstaje i siada samodzielnie, ale trzeba podać jej ręce, ponieważ jest chwiejna i bez tego łatwo się przewróci. Chodzi prowadzona z obu stron pod ręce przez męża i opiekuna. Nie zawsze chce wstać, kiedy należy – trzeba namawiać, motywować, dać dużo czasu na reakcję, bo inaczej będzie odtrącać albo krzyczeć, żeby trzymać się od niej daleko. Jeżeli trzeba iść z nią do lekarza (zawsze w trójkę razem z mężem), seniorkę wiezie się na wózku inwalidzkim. Podopieczna jest normalnej budowy ciała – waży około 70 kg przy 170 cm wzrostu.

Mycie seniorki w całości przejmuje opiekun i nie jest to łatwe zadanie. Potrzeba dużej dozy cierpliwości. Podopieczna nie zawsze się zgodzi, na szczęście dwa razy w tygodniu udaje się ja namówić na prysznic – mycie na stojąco. Rano zgadza się na umycie twarzy i rąk, na kremowanie już nie zawsze. Wieczorem, po długich namowach i tłumaczeniu do czego służy szczoteczka i że to trzeba wypluć, a nie połknąć, umyje sama zęby. W ciągu dnia, jeśli trzeba, higienę intymną wykonuje się nawilżonymi chusteczkami. Włosami zajmuje się fryzjerka, paznokciami córki.

Ubieraniem także zajmuj się opiekun, ale tutaj podopieczna raczej ładnie współpracuje. Lubi ładne rzeczy, czasem cieszy się z ubrań jak mała dziewczynka. Na noc zakłada się piżamę typu pajacyk, żeby nie mogła sama zdjąć jej i pampersa.

Podopieczna teoretycznie ma kontrolę nad pęcherzem, ale trzeba ją obserwować i jak zacznie się wiercić, zaprowadzić do toalety. Nie zawsze uda się zdążyć. Grubsze potrzeby zawsze w wc. Rozbierze się sama, trzeba pomóc przy oczyszczaniu i ubieraniu.

Samodzielny mąż

Starszy pan ma 89 lat. Jest szczupłym i wysokim mężczyzną (waży 75 kg przy 179 cm wzrostu), samodzielnym w zakresie samoobsługi osobistej. Cierpi na zwyrodnienie plamki żółtej, widzi bardzo słabo. Umysłowo jest całkiem nieźle, często się powtarza, ale nie wygląda to na demencję. Słabo słyszy, ale łatwo się z nim dogadać. Mówi wyraźnie, czystym niemieckim.

Senior jest panem domu w dobrym tego słowa znaczeniu. Określa strukturę dnia, godziny posiłków, zajęcia. Ma swoje nawyki i przyzwyczajenia, których kurczowo się trzyma. Widzi, co dzieje się z jego małżonką i panicznie boi się demencji także u siebie. Ma nadzieję, że struktura dnia opóźni ewentualną chorobę. Jest przemęczony przez opiekę nad żoną, w którą bardzo się angażuje, pomimo tego, że starsza pani często go nie poznaje…

Ze względu na słaby wzrok nie ma zbyt wielu zainteresowań czy aktywności. Lubi oglądać telewizję (siedzi metr od ekranu), używa lupek żeby przeczytać gazetę telewizyjną. Często drzemie, lubi spacery – wychodzi się raz dziennie, po obiedzie. Inicjuje gry oraz różne ćwiczenia pamięci dla swojej żony. Wspólnie słuchają dużo muzyki (klasycznej i nagrań córek z dzieciństwa – śpiewały w chórkach dziecięcych). Uwaga – jest głośno!

Wobec opiekuna podopieczny zachowuje się zawsze bardzo w porządku. Ich relacje są dobre.

Starszy pan jest osobą samodzielną fizycznie. Wstaje i siada bez problemów, porusza się bez wsparcia. Nie potrzebuje pomocy przy ubieraniu, rozbieraniu ani myciu. W pełni kontroluje potrzeby fizjologiczne.

Proste jedzenie

Podopieczna zwykle wymaga karmienia. Nie jest w stanie skupić się na posiłku, bawi się jedzeniem, rozrzuca je. Do jedzenia trzeba ją namawiać, nie bardzo ma apetyt.

Oboje mają swoje przyzwyczajenia żywieniowe. Śniadanie to dla nich musli. O menu obiadowe opiekun pyta seniora, ale są to niewyszukane zachcianki. Zupa z puszki, ziemniaki na parze ze śledziem w śmietanie, jakieś mięso. Ziemniaki są podstawą obiadu, który jest dla seniora dobry. Seniorka nie zwraca większej uwagi na jedzenie. W niedzielę obiady są przywożone z restauracji. Córka przywozi też zamrożone potrawy, gotowe do odgrzania. Podwieczorki – kawa z czymś słodkim. Kolację senior robi dla siebie sam, podopiecznej podaje się jogurt i owoce. Opiekun może jeść co chce i kiedy chce, jedzenie jest proste, ale jest co trzeba.

Zakupy robią sąsiedzi starszych państwa. Opiekun dyktuje seniorowi listę, którą ten wysyłam smsem. Ma także jakąś gotówkę do dyspozycji, ale sklepy są daleko – ponad 3 km. Ewentualnie można podjechać autobusem, przystanek jest w odległości 300 metrów od domu.

Historyczne miasteczko

Starsi państwo mieszkają w pięknym, uzdrowiskowym miasteczku nad Renem, położonym na terenie powiatu Ahrweiler (53474). To historyczna miejscowość ze śladami templariuszy i Napoleona, jest co zwiedzać, są także źródła termalne. Do Bonn (53111) jest stąd około 30 km.

Małżonkowie mają piętrowy, jednorodzinny dom na obrzeżu miasteczka, ładna dzielnica, tuż obok tereny zielone. Dom jest raczej nowszy, solidnie wyposażony we wszystkie potrzebne sprzęty, zadbany i czysty.

Podczas zlecenia opiekun ma do dyspozycji pokój na piętrze (ok. 14 m²). Urządzony standardowo, ale wygodnie. Łazienka i toaleta do wspólnego użytku z seniorami.

Zapraszamy do aplikowania!

Naszą ofertę kierujemy wyłącznie do panów opiekunów. Osób cierpliwych, spokojnych, z doświadczeniem w pracy z osobami z demencją. Wymagana jest dobra znajomość języka niemieckiego, prawo jazdy nie jest potrzebne. Klient preferuje osoby niepalące, jeśli już to nie za dużo i oczywiście na zewnątrz.

Płacimy za Ciebie składki ZUS!

Zainteresowała Cię ta oferta? Spełniasz kryteria językowe i odpowiada Ci termin? Wybierz to zlecenie, a suma wszystkich Twoich składek (w tym emerytalnej, rentowej i zdrowotnej) wyniesie aż 630,70 €, w tym:

• składka emerytalna – 393,71 €
• składka rentowa – 161,36 €

Aż tyle przeznaczamy na Twoją przyszłość i Twoje bezpieczeństwo.

Składki nie pomniejszają wskazanej wysokości wynagrodzenia „na rękę”.

Udostępnij Pobierz PDF