Ujmujący podopieczny

Starszy pan zbliża się do 90-tki, jest niewysoki i tęgi (ok. 160 cm / 100 kg). Nie jest wybredny jeżeli chodzi o jedzenie, ale zawsze lubił dużo zjeść, nie za bardzo chce mu się ruszać i w efekcie doszło do nadwagi. Ma pierwsze objawy demencji i zaawansowaną cukrzycę.

Jest świetnym podopiecznym – kulturalny, grzeczny, nie marudzi, sam sobie organizuje czas – co godzinę ogląda wiadomości a w międzyczasie czyta. Próby zachęcenia do większej aktywności fizycznej kwituje stwierdzeniem "ja już się w życiu nachodziłem".

Odwiedziny rodziny

Starszy pan ma kilkoro dzieci, przynajmniej 2-3x w miesiącu przyjeżdżają do taty na 2-3 dni. Robią oczywiście zamieszanie, często opiekunka szykuje posiłki, czasami rodzina sama zrobi albo zamówi obiad.

Dzieci w większości są w porządku, za wyjątkiem jednego, które potrafi lekko podnieść ciśnienie, ale na szczęście jest rzadko.

Do końca października u taty będzie z dłuższą wizytą jeden z synów – mieszka bardzo daleko, przyjeżdża praktycznie raz w roku, ale zostaje wtedy kilka tygodni. 

Plan dnia

Starszy pan lubi pospać, rzadko zdarzy się, że obudzi się przed 9.00 rano. Opiekunka jeżeli wstanie wcześniej, latem podlewa rano kwiaty doniczkowe na tarasie i w ogrodzie.

Senior nie ma ochoty na zrobienie czegokolwiek wokół siebie. Trzeba go rano umyć i ubrać. Nie jest to codzienny obowiązek opiekunki – dla odciążenia codziennie przychodzą służby medyczne, które wykonują pełną toaletę i zajmują się kąpielą.

Senior sam umyje zęby, ręce, buzię itp., trzeba przytrzymywać go za spodnie, żeby nie stracił równowagi. Senior ma problemy z kontrolowaniem potrzeb fizjologicznych, dlatego wymaga zmiany pampersów. Stara się korzystać z toalety jednak najczęściej nie zdąży dojść na czas.

Podopieczny potrzebuje pomocy przy wstawaniu, trwa to długo zwłaszcza rano – trzeba użyć siły fizycznej, zanim pan się ustabilizuje. Do tej pory zajmowały się nim panie opiekunki, jednak jest to już za duży wysiłek dla kobiet. Podopieczny potrafi troszkę chodzić z asekuracją przy rollatorku, jest mocno pochylony, trzeba mocno podtrzymać za pasek i spodnie.

Zje śniadanie (żadnych wymogów) i zapada w swój codzienny fotelowy spokój. Podopieczny ma dwa fotele – jeden typowo dla osób z niesprawnością ruchową (tzw. verstellbarer Sessel) i drugi zwykły. Trzeba dopilnować, żeby nie rozsiadł się w tym zwykłym, ponieważ trudniej pomóc mu potem przy wstawaniu.

Po śniadaniu opiekun nie ma żadnych wyznaczonych zadań, sama planuje sobie czas. Dwa razy w tygodniu przychodzi na 4 godziny pani, układna i bezkonfliktowa Niemka, która zajmuje się porządkami.

Przed południem można np. zrobić zakupy. Opiekun całkowicie zarządza budżetem domowym w tym zakresie, można zrobić sprawunki takie, jak chcemy. Podopieczny sam zarządza finansami, nie ma problemów. Jest do dyspozycji zgrabny, nieduży samochód niemieckiej marki z tradycyjną skrzynią biegów.

Obiad – starszy pan zje ze smakiem wszystko co dostanie, pochwali, podziękuje. Z warzyw wyraźnie nie lubi tylko papryki. Staramy się o przestrzegać zasad diety dla diabetyków – mało tłuszczu, lekkostrawne posiłki. Potem pomagamy seniorowi położyć się na drzemkę poobiednią (ściągamy buty, pan podciąga się na trójkącie, trzeba pomóc włożyć nogi na łóżko).

Popołudniu kawa i jakieś bezcukrowe ciastko. Podopieczny czyta sobie albo ogląda wiadomości. Raz w tygodniu przychodzi fizjoterapeuta poćwiczyć przez godzinę.

Po kolacji podopieczny ogląda nadal telewizję i czyta. Opiekun nie musi mu towarzyszyć. Zagląda krótko przed godz. 22, pomaga przebrać się w piżamę, zakłada świeżą pieluszkę i mówi dobranoc. Jeden raz miała miejsce sytuacja, że podopieczny wstał i się przewrócił. Jest Hausnotruf, pana podnosili pielęgniarze.

Warunki bytowe i okolica

Starszy pan mieszka sam w domu jednorodzinnym, w willowej części miasta, na uboczu. Do ścisłego centrum miasta jest ok. 7 km, do najbliższego sklepu około 3 km, stąd prawo jazdy jest niezbędne. Bardzo zielona okolica. Do brzegu rzeki Saary jest niecałe 700 metrów.

Dla opiekuna przeznaczono osobny pokój, z którego wchodzi się bezpośrednio do łazienki (ubikacja jest obok), nikt więcej z tych pomieszczeń nie korzysta. Wyposażenie nie zachwyca, ale jest wygodnie. W pokoju jest telewizor (niemieckie programy), w całym domu swobodny odbiór Internetu przez WiFi.

Kogo zapraszamy do aplikowania?

Osoby z czynnym prawem jazdy i bardzo dobrą znajomością języka niemieckiego. Trzeba nastawić się na pomoc przy wstawaniu – nie jest to typowe dźwiganie, ale wymaga dobrego stanu zdrowia i akceptować odwiedziny rodziny.

Największym atutem tego miejsca pracy jest atmosfera – przy starszym panu nie ma szans na nerwy czy konflikty. Absolutny spokój.

Zainteresowała Cię nasza oferta? Sprawdź, jak zdobyć premię wakacyjną. Szczegóły w biurach CareWork i na stronie: carework.pl/premia-wakacyjna